1. O normach społecznych
Metoda IPSK jest oparta na zakładaniu ogromnej wagi systemu i struktury społecznej z której pochodzi pacjent.
Na podstawie rozumienia norm społecznych, można rozumieć zaburzenia które powstają na podstawie funkcjonowania pośród ludzi żyjących według norm antyspołecznych czy kryminalnych (po krótce biorę i stosuję jakąś przemocy)
Rozróżniamy następujące normy:
Norma prozrodowotna/prospołeczna
Norma antyspołeczna
Norma kryminalna
Norma prozdrowotna/prospołeczna
to ważny punt odniesienia, który zarówno skupia w sobie zarówno dawców jak i biorców, którzy eksploatując zasoby dają możliwość też ich odtwarzania lub generowania nowych. Nie jest to norma możliwa do zrealizowania w sposób idealny ale konieczne jest surowy respekt do jej granic w każdej grupie społecznej.
W pewnym sensie każdy wie jaka jest natomiast nie jest realizowana w sposób całkowity przez całą grupę.
Jest najwyżej w hierarchii i wymaga znajomości każdej z norm, bez tego może nie potrafić się obronić. Wymaga dużej świadomości społecznej.
Norma antyspołeczna jest najbardziej popularna. Zakłada bycie biorcą i eksploatację zasobów w sposób mniej lub bardziej dewastujący i często też w jakiejś mierze akceptowalny przez daną grupę.
Norma kryminalna zakłada całkowitą dewastację zasobów oraz zagarnianie zasobów w celu ich eksploatacji.
Tutaj także, jak w przypadku normy prozdrowotnej, są dawcy i biorcy. Nieświadomym dążeniem wydaje się poszerzenie norm antyspołecznych.
Dzięki temu, że norma prospołeczna/prozdrowotna jest u każdej osoby i na każdym poziomie społecznym zinternalizowana indywidualnie, tak samo jest też w grupie, hierarchia oraz struktura społeczna, pomimo zmiennej dynamiki, jest względnie stała.
2. Osobowości po traumie
Na potrzeby tej metody, rozróżniamy:
Osobowość dysocjacyjną
to struktura osoby, która na skutek traum oscyluje wokół doznań psychotycznych, zakłada czułość na bodźce, unikanie osób przemocowych, kreatywność, wybiórczość wobec relacji, dążenie do zwiększenia swojej przewagi aby nie być ofiarą. Funkcjonują w obrębie walcz, uciekaj, paraliż (dysocjacja czyli używając konotacji pozytywnej: wytrzymaj)
Osobowość uzależnieniowa
to struktura osoby, która często jako dziecko miała jakieś choroby lub urazy, zwłaszcza na tle nerwowym lub biochemicznym, które nie radzą sobie z napięciami i szukają redukcji w substancjach psychoaktywnych lub uzależnieniach behawioralnych. Mają bardzo niski próg wytrzymywania frustracji.
Funkcja to uciekaj, paraliż (wytrzymaj), walcz bez udziału świadomego.
Osobowość suicydalna
w Polsce tym tematem szerzej zajmował się dr n. med. Andrzej Polewka.
W zakresie Metody IPSK, struktura takiej osobowości, zakłada samobójstwo jako reduktor napięcia i sposób na funkcjonowanie w grupie. Taka osoba pozostaje przy romantycznej wizji z okresu dojrzewania, że samobójstwo to kres cierpień lub upokorzeń (życie i wymogi życia traktowane są często jako upokorzenie i cierpienie). Mogą to być też osoby, które nie miały dobrego odzwierciedlenia ze strony rodziców na skutek ich śmierci lub opuszczenia i dopiero muszą nauczyć się że życie istnieje też poza relacją. Relacje są tu najważniejszym czynnikiem rozwoju dla tych osób oraz najpoważniejszym zagrożeniem dla samorozwoju.
Osobowość spirytualna
to struktura osoby która nie próbuje szukać siebie w żadnej z norm, ponieważ była od nich zbyt zależna, głównie mogły to być normy antyspołeczne czy kryminalne, a formą przetrwania było rozszczepianie i zniekształcenie rzeczywistości.
Osobowość pozornie dostosowana
to struktura osoby, która ma łatwość budowania relacji społecznych, są one jednak pozorne i nastawione na cel. Zakłada manipulację aby przetrwać samodzielnie oraz w grupie społecznej które są jej najbliżej. Zbudowana na lęku przed samotnością, bezradnością społeczną oraz odpowiedzialnością indywidualną oraz społeczną.
Każda z wyżej wymienionych osobowości zakłada element dysocjacyjny jako formę przetrwania. Kierunek leczenia to zwiększanie skuteczności działań w kierunku realizacji norm prospołecznej/prozdrowotnej i świadomość swoich ograniczeń.
Osobowości te mogą oczywiście współwystępować ze sobą, nachodzić czy zmieniać na etapie życia.
Element autodestrukcji jest właściwie pewny w każdej z wyżej wymienionych osobowości, ale traktowany jako wyraz bezradności i potrzebę redukcji napięcia, natomiast nie występuje tu gloryfikowanie cierpienia. Jest też istotna potrzeba zdrowienia.
(42) Lizwi & Ahmed Spins _ Waves & Wavs (Original Mix) – YouTube